เมื่อย่างเข้าสู่บทท้าย ๆ ของชีวิต เรามักครุ่นคิดว่าจะใช้เวลาและเงินที่เหลืออยู่อย่างไร ภาพในอุดมคติของผมคือ: ทุกวันมาถึงโอกากิ ซาวน่าตรงเวลาเปิด 11:00 เข้าซาวน่าและอ่างน้ำเย็นชั้นเลิศ 3 เซ็ต พอท้องเริ่มร้องก็ขึ้นไปชั้นสอง กินข้าวและดื่มกับสหาย จากนั้นเอนหลังบนเก้าอี้รีไคล์เนอร์ งีบจนพอใจ ตื่นมาแล้วเข้าสู่ซาวน่าและอ่างน้ำเย็นอีกรอบให้ร่างกายเข้าที่ก่อนกลับบ้าน กินข้าวเย็นที่บ้าน แล้วเข้านอนด้วยความคิดว่า “ถ้าพรุ่งนี้เช้าลืมตาได้ ถือว่าโชคดี แล้วฉันจะได้ไปโอกากิ ซาวน่าอีก” ทำอย่างนี้ซ้ำไปจนวันสุดท้ายของชีวิต ทุกครั้งที่มาที่ “โอกากิ ซาวน่า” ผมจะเผลอจินตนาการเช่นนี้ อยากจบชีวิตลงในซาวน่าสุดยอดแห่งนี้ วันนั้น ผมเดินทางจากคาคามิกาฮาระมาที่โอกากิ จากคาคามิกาฮาระขับตามบายพาสไปทางตะวันตกเรื่อย ๆ ก็ถึงโอกากิ เพราะเคยมาแล้วครั้งหนึ่ง จึงไปถึงหน้าสถานีโอกากิโดยไม่ต้องใช้แผนที่ ยังเหลือเวลาก่อนซาวน่าเปิด ผมจอดรถในอาคารจอดใกล้สถานีแล้วออกเดินเล่น เมืองโอกากิมี “จุดน้ำผุด” อยู่ทั่วเมือง จนได้ฉายาว่า “เมืองแห่งสายน้ำ” อุณหภูมิน้ำ 14°C ตลอดปี ดื่มได้และผุดพุ่งอย่างอุดมสมบูรณ์ แม้ถ้าผมตกงาน กลายเป็นคนไร้บ้าน แค่ย้ายมาโอกากิก็ยังมีน้ำให้พอมีชีวิตอยู่ ผมเดินไปพลางนึกเพ้อเจ้อแบบนั้น ไม่นานก็ถึงศาลเจ้าโอกากิ ฮาจิมัง ตอนไหว้ ผมขอบคุณที่ได้กลับมาอีกครั้ง ใกล้ประตูศาลเจ้ามีน้ำผุดอยู่ ผมตักน้ำด้วยสองมือแล้วดื่ม อร่อยจริง ๆ เป็นน้ำมีชีวิตที่หล่อเลี้ยงโดยผืนดินอันอุดม รู้สึกเหมือนได้ชำระล้างภายใน หากได้อยู่โอกากิ ผมคงเดินชมจุดน้ำผุดทุกเช้าและเติมความชุ่มชื้นด้วยน้ำแสนอร่อย—ชีวิตคงสมบูรณ์แบบ เดินเล่นไป ๆ ก็ถึงเวลาเปิดของโอกากิ ซาวน่า ผมขับรถไปยังจุดหมาย ต่างจากครั้งก่อนที่มาด้วยรถไฟและแท็กซี่ ครั้งนี้ใช้รถยนต์จึงรู้สึกแปลกใหม่ จอดรถแล้วเงยหน้ามองอาคารโอกากิ ซาวน่า ความดีใจเอ่อท้นจนเผลอยิ้มออกมา ผมได้กลับสู่แผ่นดินศักดิ์สิทธิ์อีกครั้ง ถึงเวลาสนุกกับซาวน่า อ่างน้ำเย็น และอาหารอร่อยให้สุดหัวใจ เข้ามาด้านใน พนักงานต้อนรับด้วยรอยยิ้ม ฝากรองเท้าไว้ที่เคาน์เตอร์แล้วรับกุญแจตู้ ครั้งที่สองแล้วผมจึงจำไลน์การใช้งานได้ดี เดินไปยังอาบน้ำรวมคล่องตัวยิ่งกว่าครั้งก่อน ข้างในเป็นภาพคุ้นตา: ห้องซาวน่า + อ่างน้ำเย็น + อ่างจากุชชี่ องค์ประกอบเรียบง่าย ไม่มีโซนรับลมนอกอาคาร ไม่มีเก้าอี้เอน แต่ความยิ่งใหญ่ของโอกากิ ซาวน่าคือการมอบ “โมเมนต์ที่ร่างกายเข้าที่” ระดับสูงสุดของชีวิต ผมชำระร่างกายแล้วอุ่นตัวในอ่างจากุชชี่ ก่อนเข้าซาวน่าขอ “ผ่านน้ำ” ที่อ่างน้ำเย็นก่อนทันทีที่จุ่มตัว ความรู้สึกเหมือนร่างกำลังละลายก็โอบล้อม—ดุจมีใครกอดอย่างอ่อนโยน อุณหภูมิ 14°C แทบไม่รู้สึก กลับเป็นความสบายบริสุทธิ์ ประหลาดที่เหมือนอยู่ได้ไม่รู้จบ ทั้งยังไม่จบเซ็ตแรกด้วยซ้ำ ความสดชื่นก็ล้นเกินแล้ว นั่งบนเก้าอี้เช็ดตัวไป ร่างก็ “เข้าที่” ไป ที่นี่ไม่ต้องฝืนสู้กับตัวเอง ความสุขมันท่วมท้นจนขยับไม่ออกอยู่ชั่วครู่ ได้สติแล้วจึงเริ่มเซ็ตแรก เป็นซาวน่าสไตล์โชวะเข้มข้นตามเคย อุณหภูมิแตะ 110°C แต่เพราะความชื้นสูงจึงไม่แสบผิวหรืออึดอัด สามารถโฟกัสกับการขับเหงื่อได้ ระหว่างทนความร้อน ผมอ่านคำประกาศ “พวกเราชาวซาวน่า” อันลือลั่นของโอกากิ ซาวน่าซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซาวน่าคือที่รักของผู้รักธรรมชาติ ซาวน่ามีเสน่ห์ความดิบอยู่ในตัว บางคราว ซาวน่าปลุกเร้าความอยากออกเดินทาง ไม่รู้ทำไม คนทำงานเก่งถึงชอบซาวน่า ซาวน่าเหมาะกับผู้ที่คิดถึงวันพรุ่งนี้ ซาวน่ามีไว้เพื่อสนุกกับชีวิต แต่ไม่มีใครเลยที่ หยิ่งผยองเพียงเพราะเข้า “ซาวน่า” อ่านวนไปมาแล้วก็ถึงขีดจำกัด—ถึงเวลาของอ่างน้ำเย็น ออกจากซาวน่า ล้างเหงื่อ แล้วมอบกายให้กับอ่างน้ำเย็นน้ำใต้ดินไหลผ่าน น้ำอ่อนโยนลูบไล้ร่างอีกครั้ง มอบความสดชื่นล้ำเลิศ ผมขยับไปยังจุดที่น้ำไหลออกแล้วตักดื่ม น้ำศักดิ์สิทธิ์ชโลมกายจากภายใน ผมปล่อยว่างทิ้งตัวในน้ำอีกครู่ ดื่มอีกอึก แล้วไปนั่งเก้าอี้ ดังที่ผมเขียนไว้คราวก่อน—ความสดชื่นเหมือนแช่น้ำผสมมินต์ถาโถมเข้ามา น้ำที่นี่ “คนละชั้น” จริง ๆ ผมเหมือนหลุดสติไปพักใหญ่ ราว 5 นาที ช่างสุขล้ำอะไรเช่นนี้ ตอนนี้ในใจผม โอกากิ ซาวน่าคืออันดับหนึ่งของญี่ปุ่น ไม่มีที่ใดมอบความสบายและความอุ่นใจได้เท่านี้ ที่นี่คุณได้รับอนุญาตให้ผ่อนคลาย 100% ดูเหมือนคนอื่น ๆ ก็รู้สึกเช่นกัน—สีหน้าทุกคนช่างเปี่ยมสุข แม้คนจะมาก แต่เงียบเชียบ ไม่มีเสียงพูดคุยทั้งในห้องซาวน่าหรืออ่างน้ำเย็น ทุกคนดูดื่มด่ำกับประสบการณ์ขั้นสุดอย่างเต็มวิญญาณ ผมชื่นใจที่ได้เป็นหนึ่งในนั้น ทุกครั้งที่มาที่นี่ ความรู้สึก “ขอบคุณ” จะผุดขึ้นเอง ทั้งที่บอกเหตุผลชัด ๆ ไม่ได้ สุดท้ายผมทำซาวน่า + อ่างน้ำเย็นไป 4 เซ็ต ปิดท้าย เปลี่ยนเป็นชุดของสถานที่ เดินออกนอกรู แล้วนั่ง “ท่าคามาอีนุ” ลมใบไม้ร่วงช่างวิเศษเสียจริง ผิวที่ผ่านการชำระด้วยน้ำใต้ดินถูกลมอ่อน ๆ ลูบไล้ ห่างออกไปก็มีคนหนึ่งนั่งท่าเดียวกัน สูบบุหรี่พลางเหม่อลอย ผมเองก็ดีงามเสียจนขยับตัวไม่ได้ไปพักใหญ่ สิบนาทีผ่านไปจึงลุกขึ้นไปชั้นสอง—ถึงเวลาของชุดข้าวหมูผัดขิงในตำนาน

ร้านอาหารชั้นสองคึกคักทีเดียว ผู้สูงวัยขาประจำล้อมโต๊ะสนทนา—คงเป็นชาวท้องถิ่น ที่นี่คือพื้นที่ปลอดภัยของพวกเขา วันหนึ่งเมื่อผมใกล้ปลายทางชีวิต อยากใช้เวลาแบบนี้ และอยากมีที่พึ่งพาอย่างโอกากิ ซาวน่า ผมนั่งที่เคาน์เตอร์สั่ง “ชุดข้าวหมูสันนอกผัดขิง” กับ “ปลาไทต้มซีอิ๊ว” ไม่นานอาหารมา ก่อนอื่นซดมิโสะซุปแดง—รสชาติสะท้อนลึกถึงอวัยวะ จากนั้นวางหมูผัดขิงสองชิ้นซ้อนแล้วกัดเต็มคำ อา…อร่อยล้ำ ข้าวไม่ยอมหยุด ตะเกียบไม่ยอมหยุด เผลอแป๊บเดียวเกลี้ยงจาน—แน่นอนว่าค่อย ๆ ละเลียดอยู่ ปากล้างด้วยมิโสะแดงแล้วต่อด้วยปลาไทต้มซีอิ๊ว อร่อยเหลือหลาย บางทีนี่อาจอร่อยที่สุดในชีวิต ขอบคุณเชฟจากใจ อิ่มแล้ว ผมนั่งเอนหลังบนเก้าอี้รีไคล์เนอร์ ซาวน่าและอ่างน้ำเย็นสุดยอด อาหารเลิศรส พื้นที่สบายและปลอดภัย ผมนั่งตรงจุดเดียวกับฮาราดะ ไทโซ และมิยาเกะ ฮิโรคิ ในละคร “ซะโดว” ความสุขมหาศาลโอบล้อมตัวเอง อา…ฉันยังมีชีวิตอยู่ ฉันรู้สึกถึงความยินดีในการเป็นมนุษย์ ทริปซาวน่าครั้งนี้ก็ยอดเยี่ยม ญี่ปุ่นยังมีที่เจ๋ง ๆ อีกมากที่ผมยังไม่รู้จัก ต่อไปจะไปไหนดีนะ… คิดไปคิดมา หลับไปเสียแล้ว งีบราวหนึ่งชั่วโมง ตื่นมาเกือบบ่ายสาม ตอนนี้อยู่กิฟุ ต้องขับกลับโทคุชิมะ พลังกลับมาเต็มด้วยการนอนกลางวัน เป็นการปลุกตัวเอง ผมตัดสินใจไปชิมอ่างน้ำเย็นขั้นสุดอีกรอบก่อนกลับ อบตัวในซาวน่า แล้วกระโจนลงอ่างน้ำใต้ดินไหลผ่าน—สดชื่นฉับพลัน ปิดท้ายด้วยการดื่มน้ำไหล ทำให้ภายในร่างกายสดชื่นเท่ากัน ไม่รู้จะได้กลับมาเมื่อไร แต่ตราบใดที่โอกากิ ซาวน่ายังเป็น “อันดับหนึ่งของญี่ปุ่น” สำหรับผม วันนั้นคงไม่นาน ผมจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์แล้วพูดว่า “จะกลับมาอีกครับ” ก่อนขึ้นรถ ทริปซาวน่าประจำสัปดาห์จบลงเพียงเท่านี้