เช้าวันถัดจากประสบการณ์สุดยอดที่โอกากิ ซาวน่า ผมตื่นเวลา 5 โมงเช้า คืนก่อนผมนอนตอน 4 ทุ่ม ได้นอน 7 ชั่วโมง สภาพร่างกายพร้อมมาก ออกไปเดินตอนเช้า อุณหภูมิ 25°C มีกลิ่นไอฤดูใบไม้ร่วงอยู่บาง ๆ ความเย็นสบายช่วยเยียวยา ระหว่างเดินก็เหมือนได้เปิดสวิตช์ร่างกาย เดินราวหนึ่งชั่วโมง กลับโรงแรม อาบน้ำ แล้วไปยังห้องอาหารเช้า เติมพลังด้วยอาหารที่ใช้วัตถุดิบจากจังหวัดกิฟุอย่างจุใจ ยังไงวันนี้ก็ต้องไปที่ “ซาวน่า ชิคิจิ” จะต้องเตรียมสภาพร่างกายให้พร้อมที่สุด หลับเต็มอิ่มและทานอาหารเช้าดี ๆ เสร็จ ก็เช็คเอาต์ จากสถานีโอกากิขึ้นรถไฟไปนาโกย่า วันเสาร์คนค่อนข้างเยอะ ราว 30 นาทีก็ถึงสถานีนาโกย่า ต่อชินคันเซ็นฮิคาริอีกชั่วโมงถึงชิสุโอกะ จากนั้นตรงไปจุดขึ้นแท็กซี่ บอกคนขับว่า “ไปซาวน่า ชิคิจิครับ” อยากให้ถึงไว ๆ ใจร้อนเหมือนเด็กประถมไปทัศนศึกษา ไม่นาน อาคารที่เคยเห็นตามนิตยสารหลายครั้งก็ลอยมาในสายตา เหมือนเมื่อวานที่โอกากิ ซาวน่า เวลาได้มาสถานที่ที่เคยเห็นในละครหรือนิตยสาร ความตื่นเต้นมันพุ่งพรวด ลงจากแท็กซี่ด้วยความรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นพระเอกละคร ถ่ายรูปด้านนอก (ทำภาพหน้าปก) แล้วไปที่เคาน์เตอร์ ผมทบทวนระบบรับรองไว้จากละคร “ซาโด” แล้ว คนจะเรียกตัวเองว่าซาวน่าชั้นหนึ่งต้องไม่ลนได้ที่นี่ รับผ้าขนหนูและชุดของสถานที่แบบแพ็ก แล้วมุ่งไปล็อกเกอร์ ถอดชุดแบบรวดเร็วแล้วเข้าไปยังโถงอาบน้ำ ภาพตรงหน้าคือฉากเดียวกับในละคร “ซาโด” มีคนอยู่เยอะแล้ว และดวงตาทุกคนเป็นประกาย คงรู้สึกเหมือนกันกับผม กำลังย่ำเท้าเข้าสู่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ และมัวเมากับการได้ซาวน่าที่นี่ อยากกระโดดลงบ่อเย็นทันที แต่ขอเริ่มจากชำระล้างร่างกายตามปกติ จากนั้นไปอ่างสมุนไพร อุ่นร่างกายอย่างช้า ๆ ที่ชิคิจิ คนมักโฟกัสซาวน่ากับบ่อเย็น แต่สมุนไพรนี่ก็จริงจัง เขาว่าบินไปซื้อถึงเกาหลี แล้วนำมาบลนด์กับสมุนไพรในประเทศ น้ำใต้ดินที่นุ่มละมุนจับคู่กับสมุนไพร—รู้สึกดีเหลือเกิน เหมือนถูกล้างบาปแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่เริ่มต้น อุ่นตัวเต็มที่แล้ว แต่ยังอดใจไม่ลงบ่อเย็น มุ่งหน้าไปซาวน่าอุณหภูมิสูง เข้าไปเห็นเครื่องวัดชี้ 110°C ร้อนจัด แต่ไม่แสบผิว เพราะเป็นซาวน่าสไตล์ฟินแลนด์ที่ทำโลอูลึได้ ความชื้นสูงทำให้นั่งสบาย อย่างไรก็ดี ผ่านไป 5 นาที เหงื่อเม็ดโต ๆ ไหล และอัตราการเต้นหัวใจพุ่งขึ้น ใกล้ถึงขีดจำกัด จึงไปที่บ่อเย็น ผมหายใจเข้าลึก ๆ และรู้สึกขอบคุณที่จะได้ซึมซับบ่อเย็นอันมหัศจรรย์ ค่อย ๆ แช่จากเท้าถึงไหล่ ช่างนุ่มนวลเหลือเกิน รีวิวที่ว่า “บ่อเย็นของชิคิจิแช่ได้เรื่อย ๆ” ผมเริ่มเข้าใจแล้ว แช่ราว 2 นาที ร่างกายเย็นพอแล้ว จึงทำพิธีการที่เฝ้ารอ—“ดื่มน้ำบ่อเย็น” ใช้มือรองน้ำที่ไหลล้นออกมา ใส่ปากแล้วกระดกหมด เผลอพูดออกมาว่า “อร่อยจริง…” รู้สึกเหมือนร่างกายด้านในถูกชำระจากลำคอเป็นต้นไป เผลอสบตากับพี่ชายรุ่นราวคราวเดียวกันข้าง ๆ เลยบอกว่า “สุดยอดจริง ๆ ครับ” ร่วมแบ่งปันความรู้สึก เซ็ตที่สอง ผมลองซาวน่าสมุนไพร ซาวน่านี้ก็ทบทวนไว้แล้ว ว่าควันร้อนมากจนควรเอาผ้าปิดหน้า จากด้านนอกจะเห็นคนส่วนใหญ่คลุมผ้าไว้เกือบทั้งหน้า เหลือแค่ตา ผมก็เตรียมแบบเดียวกันแล้วเข้าไป ไอน้ำร้อนกับกลิ่นสมุนไพรอันรุนแรงซัดใส่ พอเอาจมูกเข้าใกล้ถุงสมุนไพร กลิ่นคล้ายแกงกะหรี่ก็ลอยมา อยากสูดควันสมุนไพรที่ดีต่อร่างกายให้เต็มปอด แต่เพราะร้อนจัด จึงค่อย ๆ สูดทีละน้อย ราว 5 นาทีก็ถึงลิมิต โอเอซิสตรงหน้าคือบ่อเย็นอันมหัศจรรย์ ล้างเหงื่อ แล้วปล่อยตัวปล่อยใจลงไปในบ่อเย็น มันดีจนเกือบหมดสติ เช่นเดียวกับเซ็ตแรก ผมปล่อยให้ร่างกายเย็นลงพลางกระดกน้ำ คราวนี้พึมพำว่า “ช่างสุดยอดจริง” ตั้งใจฟังดี ๆ จะได้ยินคำว่า “สุดยอด” ลอยมาจากรอบทิศ บรรยากาศแบบนี้เองทำให้ที่นี่เป็นดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ต่อจากนั้นก็เซ็ตซาวน่าร้อน & บ่อเย็น และสตีม & บ่อเย็น อย่างละหนึ่ง รวม 4 เซ็ตก็จบซาวน่าที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ พักเอนตัวบนเก้าอี้สักพัก แล้วถึงเวลาอาหารที่รอคอย ได้เวลากินเซ็ตข้าวหมูผัดขิงชื่อดังของชิคิจิ ใช่—ผมกินหมูผัดขิงอีกแล้ว…