พอจัดทริปซาวน่าทุกสุดสัปดาห์ ความอยากก็เริ่มปะทุขึ้นมาตั้งแต่วันพุธแล้ว ผมเป็นคนติดซาวน่า ดังนั้นวันธรรมดาก็ไปซาวน่าทุกวัน แต่การไปที่เดิมซ้ำๆ ทุกวัน สุดท้ายก็ชักจะจำเจ สมองมนุษย์ถูกสร้างมาให้เบื่อหน่ายเมื่ออยู่ในสภาพแวดล้อมเดิมนานเกินไป การออกทริปซาวน่าวันหยุดจึงเติมแรงกระตุ้นใหม่ๆ อยู่เสมอ ทำให้ผมเข้าถึงสภาวะ 「โทะโทะโนะอุ」 ได้ทั้งที่ซาวน่าปลายทางและซาวน่าประจำ สัปดาห์นี้ผมก็ลุยงานอย่างมีพลัง แต่ยังไม่ได้ตัดสินใจจุดหมาย พอเปิด Google Maps ไล่ดู ก็มีสถานที่หนึ่งในโอซาก้าที่เล็งไว้นานแล้ว นั่นคือ “Yao Grand Hotel” ที่มีชื่อด้านน้ำพุร้อนธรรมชาติแห่งยาโอ และถูกขนานนามว่าเป็นศาสนสถานของโอซาก้า ผมคิดจะวางแผนทริปซาวน่าที่เริ่มจากโรงแรมนี้ พอดูแผนที่แล้ว Yao Grand Hotel อยู่ที่ฮิกาชิโอซาก้า เดินทางไปฝั่งนาราได้สะดวก วันรุ่งขึ้น จะไป “Gose Hoyu” ที่สนใจมานานดีไหม แผนเริ่มเป็นรูปเป็นร่าง ที่เหลือค่อยว่าพรุ่งนี้ ตอนนี้ขอไปเพลิดเพลินกับน้ำพุร้อนและอาหารอร่อยของโรงแรม แล้วนอนเต็มอิ่มก่อน ผมเลิกงาน 16:00 น. แล้วขึ้นรถ ขับข้ามเกาะอาวาจิ ผ่านทางด่วนเลียบอ่าวโคเบะ เข้าสู่โอซาก้า การจราจรบนทางด่วนโคเบะ–โอซาก้าค่อนข้างแน่น ฝ่ารถติดเป็นระยะๆ มุ่งหน้าไปฮิกาชิโอซาก้า ถึง Yao Grand Hotel เวลา 19:00 น. อาคารที่เคยเห็นในหนังสือและนิตยสารหลายครั้งปรากฏต่อหน้า เป็นโรงแรมเก่าแก่ บรรยากาศเรโทรชวนหลงใหล เช็คอินเสร็จ ผมไปที่ห้อง พักห้องญี่ปุ่นชั้น 3 พอลงลิฟต์ก็เหมือนหลุดออกมาจากโลกของฟรอนต์ กลิ่นประหลาดที่บอกไม่ถูกแล่นเข้าใส่ เดินไปตามทางเดินสลัวๆ บรรยากาศยิ่งน่าสงสัย ไฟปิดอยู่หลายจุด คล้ายอาคารโรงเรียนยามค่ำ คืนนี้จะมีผีโผล่มาไหมนะ หรือว่าชั้นนี้มีผมพักอยู่คนเดียว ผมลองจะแวะเข้าห้องน้ำชั้นนั้น แต่มืดสนิท หา สวิตช์ก็ไม่เจอ ที่นี่คือโรงแรมเก่าแก่จริงหรือ ระหว่างความสงสัย ผมก็ถึงห้อง เปิดกุญแจกุกกักอย่างน่าหงุดหงิด ประตูแง้มออกพร้อมลมอุ่นพุ่งเข้าใส่ ผมรีบเปิดแอร์ จัดของ เตรียมไปอาบน้ำรวม คืนนั้นเป็นวันธรรมดา โซนอาบน้ำรวมเลยค่อนข้างโล่ง ในอ่างกว้างใหญ่ มีคนราวสิบคนรวมตัวผม บ่อใหญ่หลายบ่อเรียงราย ทุกบ่อเป็นน้ำพุร้อนธรรมชาติแห่งยาโอแบบไหลผ่านภายในภายนอก ภายหลังพนักงานเล่าว่า แม้แต่บ่อเย็นก็ใช้น้ำต้นทางมาทำให้เย็นแล้วปล่อยไหลผ่านเช่นกัน ผมชำระร่างกายให้สะอาดก่อน แล้วแช่บ่อสมุนไพรที่ผสมน้ำพุร้อนไหลผ่าน อุณหภูมิราว 38–40°C ชวนผ่อนคลาย แร่ธาตุอันอุดมของน้ำพุร้อนซึมผ่านผิวกาย ทำให้ร่างกายอุ่นจากภายใน น้ำพุร้อนที่ได้ชื่อว่าเป็น “เมย์โตะ” ร่างกายจะตอบสนองชัดเจน การไหลเวียนโลหิตดีขึ้น ผิวลื่นละมุน ก่อนเข้าซาวน่า ผมขอลอง “แช่เย็นปรับตัว” ในบ่อเย็น บ่อเย็นของที่นี่กว้างและลึก ถึงจะแน่นก็ไม่น่ามีคิวรอ อีกทั้งคุณภาพน้ำยอดเยี่ยม สัมผัสนุ่มนวลโอบกอดผิว ทำให้ผมประทับใจ ความกังวลเรื่องกลิ่นและไฟบนชั้นที่พักก็จางหายไป พอร่างกายเย็นตัว ผมตั้งใจลอง “ยาโอ มาตากิ” สำหรับคนที่ไม่คุ้น ที่ Yao Grand Hotel มีบ่อร้อนอุณหภูมิราว 50°C อยู่ติดบ่อเย็น การสลับแช่บ่อเย็น–บ่อร้อนข้ามไปมาแบบคอนทราสต์บาธนี้ เขาเรียก “ยาโอ มาตากิ” ผมลองแบบไม่คิดมาก แต่บ่อร้อนนั้นร้อนจนจุ่มได้แค่เท้า ราวกับจะโชว์ให้ดู ชายร่างใหญ่หุ่นนักมวยปล้ำก็ทำ “ยาโอ มาตากิ” ให้ดูอย่างลื่นไหล เราสบตากันหลายครั้ง แววตาเขาเหมือนบอกว่า “แบบนี้แหละ ถึงจะเรียกว่ายาโอ มาตากิ” แม้ “ยาโอ มาตากิ” ของผมจะไม่สำเร็จ แต่ผมตั้งสติดีแล้วเข้าไปในห้องซาวน่า เช็ดหยดน้ำที่ตัวแล้วเข้าห้อง ซาวน่าเป็นแบบดรายสไตล์โชวะเข้มๆ อุณหภูมิราว 100°C ม้านั่งกว้าง นั่งขัดสมาธิได้สบาย ดูทีวีไป เหงื่อไหลท่วม พอถึงขีดจำกัดก็กลับไปบ่อเย็นทันที ผมปล่อยตัวปล่อยใจในบ่อเย็นที่กว้างและลึก บ่อเย็นที่กว้างคือความสุขของสายซาวน่า ไม่มีเวลารอ และคุณสามารถค่อยๆ ลดอุณหภูมิร่างกายตามจังหวะของตัวเอง ตรงกันข้าม ถ้าบ่อแคบ เราต้องคิดถึงคนถัดไป ใจเลยไม่สงบ สุดท้ายก็มักจะเย็นตัวได้ไม่พอ แต่ที่ Yao Grand Hotel ไม่มีปัญหาแบบนั้น หลังจากเย็นตัวเต็มที่ ผมนั่งลงที่เก้าอี้ใกล้ๆ ทำครบ 3 เซ็ต ก็ปิดทริปซาวน่าของคืนวันนั้น ผมหิวมาก จึงไปกิน “ซาวน่าข้าว” ที่ร้านอาหารในโรงแรม

ลังเลอยู่นาน ผมสั่งชุดไก่นัมบัง ยื่นคูปองให้พนักงานที่ดูไม่ค่อยเป็นมิตร ระหว่างรออาหาร ผมก็ไล่ดูแผนซาวน่าของวันรุ่งขึ้น ไม่นาน อาหารก็มา ซุปมิโสะชโลมร่างกายหลังซาวน่าได้อย่างพอดี แล้วลองไก่… อร่อย ชั่วขณะนั้นความสุขก็กลับมาอีกครั้ง ผมกินชุดไก่นัมบังอย่างมีสติเต็มคำ ทีนี้ เมื่อน้ำพุร้อน ซาวน่า อาหารอร่อยครบแล้ว ก็ไม่มีอะไรต้องทำต่อ กลับห้องไปพักผ่อน แล้วนอนหลับ ผมดูทีวีจนราวสี่ทุ่ม พอง่วงก็หลับเข้าสู่ห้วงความฝัน เช้าวันถัดมา ตื่น 5:30 น. รู้สึกตื่นตัวเยี่ยม นอนกลิ้งจนราว 6:00 น. พระอาทิตย์เหมือนจะขึ้น ข้างนอกสว่างวาบ ได้เวลาแล้ว ผมลุก ล้างหน้า แปรงฟัน แล้วออกไปเดินเช้า ไม่ว่าจะอยู่บ้านหรือกำลังเดินทาง รูทีนจากตื่นจนถึงเดินเช้าไม่เคยเปลี่ยน เป็นนิสัยที่ทำมาหลายปี รับแดดเช้าและเดินให้เป็นกิจวัตร จะทำให้ง่วงในเวลาคงที่ทุกวัน หลับคุณภาพดี ผมอ่านจากหนังสือแล้วทำให้เป็นนิสัย ซึ่งก็จริง หลายปีมานี้วิถีชีวิตไม่เคยรวนเลย ใช้ชีวิตแบบ “เครื่องจักร” นิดๆ เข้านอน-ตื่นเวลาเดิม บางคนที่ทำงานถึงกับเรียกผมว่า “หุ่นยนต์ในทางที่ดี” หลังเดินเช้า ก็ถึงเวลาซาวน่าตอนเช้า ของหรูที่ไม่ได้สัมผัสในชีวิตประจำ ผมไม่มีซาวน่าที่บ้าน และซาวน่าประจำก็ยังไม่เปิดเวลาแบบนี้ แต่ที่ Yao Grand Hotel อาบน้ำพุร้อนได้ตั้งแต่ตีห้า ผมไปที่อาบน้ำรวม ทำเหมือนเคย เริ่มจากล้างตัว เช้าวันนี้ไม่ค่อยมีอารมณ์ซาวน่า เลยทำแค่ 2 เซ็ตระหว่างน้ำพุร้อนกับบ่อเย็น ค่อยๆ เพลิดเพลิน ถึงจะเดินทางเพื่อซาวน่า ก็มีช่วงเวลาที่ไม่อยากเข้าซาวน่าอยู่ดี เช้าวันนี้ก็เช่นนั้น ร่างกายผมอยากแช่น้ำพุร้อนยาวๆ การฟังเสียงร่างกาย ก็เป็นกุญแจของความสำเร็จในการออกทริปซาวน่า การไปให้ได้หลายที่ไม่ใช่ความสำเร็จ แต่คือการดูแลร่างกาย แล้วกลับบ้านในสภาพดีกว่าตอนออกจากบ้าน ผมตระหนักเรื่องนี้เสมอ ทำตามที่ร่างกายต้องการ ดังนั้น บางครั้งพอเริ่มทริป ก็คิดว่า “วันนี้พอแล้ว อยากกลับบ้าน” ถ้าอย่างนั้น ผมก็กลับ โดยไม่ฝืนไปซาวน่า การฝึกนิสัยไม่ฝืนความจริงใจของตัวเอง ผมว่าคือสิ่งสำคัญต่อการใช้ชีวิตที่ดี วกกลับมาที่เรื่องเดิม หลังอาบเช้าเสร็จ ก็ถึงเวลามื้อเช้า เซ็ตอาหารญี่ปุ่นที่มีแซลมอนย่างเค็มเป็นจานหลัก ชวนให้ตะเกียบไม่อยากหยุด ตั้งแต่เช้า ร่างกายก็พร้อม อาหารก็อร่อย ผมรู้สึกเหมือนไปที่ไหนก็ได้ ทำอะไรก็ได้ สภาพจิตใจพร้อมลุย ผมกลับไปพักผ่อนในห้องอีกครู่ ช่วงชิลยามเช้าในทริป คือเวลาที่ผมชอบมาก แล้วเมื่อใกล้เวลาเช็คเอาต์ ผมก็ออกเดินทางไปจุดหมายถัดไป ต่อจากนี้ คือ “Gose Hoyu” เซ็นโตซาวน่าในตำนานที่เมืองโกเสะ จังหวัดนารา